سند ماده 147 و 148
سند ماده 147 و ماده 148 قانون ثبت اسناد و املاک کشور، جزو اسناد مهم و رایج در واسطه‌های ملکی و تثبیت حقوق ملکی هستند. در ادامه، هرکدام را توضیح می‌دهم:
سند ماده 147 قانون ثبت
تعریف:
این نوع سند، جهت ثبت وقایع حقوقی یا حقوق مالکانه‌ای است که به صورت رسمی در دفتر اسناد ثبت شده است و معمولاً مربوط به ثبت مالکیت، انتقال، یا دیگر حقوق ملکی است.
کاربرد:
- برای اثبات مالکیت یا حقوق در ملک خاص
- جهت ثبت نقل و انتقالات، تقسیم، افراز یا هرگونه اصلاحات در مالکیت و حدود ملک
ویژگی‌ها:
- رسمی و قابل استناد در دادگاه‌ها و مراجع قضایی است.
- پس از ثبت، در دفتر ثبت اسناد با شماره و تاریخ مشخص می‌شود.
- معمولاً برای انواع معاملات و تغییرات در ملک، از جمله خرید، فروش، ترکه، وصیت و موارد دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد.
سند ماده 148 قانون ثبت
تعریف:
این سند، مربوط به ثبت تصرف یا سکنای ملک است، و در مواردی که مالک در ملک حضور نداشته یا نمی‌تواند سند رسمی تهیه کند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نوع سند، نوعی سند عادی است ولی توسط مأمور ثبت، تایید و ثبت می‌شود.
کاربرد:
- ثبت تصرفات و حقوق موقتی یا در حالت موازی با ثبت رسمی‌های دیگر
- ثبت ملک‌های بدون سند رسمی یا در مواردی که مالکیت قطعی مشخص نیست
ویژگی‌ها:
- بیشتر به وضعیت قضایای تصرف و وضعیت ملکی اشاره دارد.
- به عنوان یک نوع سند ثبت نشده اما معتبر در امور حقوقی قابل استناد است، مخصوصاً در دعاوی مربوط به مالکیت یا تصرف، تا زمانی که سند مالکیت رسمی صادر نشده باشد.
خلاصه:
نکته مهم:
- در موارد عملی، معمولا سند ماده 147 هم در عملیات انتقال و ثبت رسمی املاک مورد استفاده قرار می‌گیرد.
- سند ماده 148 بیشتر در مواردی کاربرد دارد که سند رسمی وجود ندارد یا درگیر دعاوی هستند.